→ ←

Poważna Awaria (ang. Disaster Recovery)

      W obecnych realiach rynkowych ważnym aspektem strategicznym działania każdej większej firmy jest odpowiednio przygotowany Plan Reakcji na wypadek Poważnej Awarii.

Odpowiednio dobrany Plan wraz ze specjalnie przygotowanym zapleczem technicznym jest wstanie uchronić przedsiębiorstwo oraz jego klientów, od nieprzewidywanego przestoju.

Defincje:

Disaster Recovery (DR) – to zbiór odpowiednio przygotowanych procedur oraz strategii mających na celu zminimalizowanie ryzyka nieplanowanego przestoju przedsiębiorstwa w wyniku nieprzewidywalnej katastrofy uniemożliwiającej jej normalne funkcjonowanie lub inaczej… Rozwiązania odnoszą się przede wszystkim do rozwiązań IT i skupiają się na przywróceniu przetwarzania informacji po zaistniałej awarii uniemożliwiającej pracę z wykorzystaniem aktualnej infrastruktury informatycznej (pomieszczenia, zasilanie, serwery, sieć, obsługa itp.) używanej w czasie normalnej pracy przedsiębiorstwa.

Przygotowanie odpowiedniego zaplecza (środowiska) należy traktować jako proces ciągły, którego elementy są uaktualniane co uzgodniony czas i w każdym momencie posiadają pełną funkcjonalność działającej struktury informatycznej firmy. Ten proces znany jest jako ang. Business Continuity Plan czyli Plan Kontynuacji Biznesu i działa w zasadzie nierozłącznie z DR czyli Planem Reakcji na wypadek Awarii (katastrofy).

Naszym klientom pomagamy w zakresie przygotowania i wdrożenia odpowiednich procedur, uwzględniających realia pracy firmy oraz gwarantujących przywrócenie firmy do funkcjonowania w uzgodnionym zakresie jak i czasie zgodnie z ustalonym Planem. Poziom usług oraz czas przywrócenia określonego systemu do działania jest sprecyzowany w podpisywanej umowie Obsługi Informatycznej z uwzględnieniem wymagań biznesowych klienta

Ponad 15 lat temu organizacja SHARE, zdefiniowała pierwotny zestaw poziomów dla rozwiązań typu Disaster Recovery (1-6). Zebrane w ten sposób informacje zostały wykorzystane przy wielu projektach związanych z przetwarzaniem danych. Klasyfikacja zaproponowana przez SHARE stała się szybko standardem. Dzisiaj obejmuje ona siedem poziomów (1-7), dodatkowy poziom został zdefiniowany w trakcie rozwoju technologii informatycznych

Podczas tworzenia „Business Continuity Plan” należy się kierować przytoczonymi poniżej parametrami:

RTO – Recovery Time Objective – Czas, który upływa od katastrofy do odtworzenia przetwarzania
RPO – Recovery Point Objective – Aktualność danych odtworzonych po katastrofie, np. dane odtworzone z backupu wykonywanego co noc mają RPO równe ?24 godziny
BWO – Backup Window Objective – Zaburzenie dostępności systemu produkcyjnego, inaczej mówiąc, jak długa i jak częsta przerwa w przetwarzaniu (jeśli w ogóle) jest możliwa aby wykonać kopię DR
NRO – Network Recovery Objective – Czas, który upływa od katastrofy do nawiązania awaryjnych połączeń sieciowych:

koniecznych do rozpoczęcia odtwarzania,
koniecznych do wznowienia przetwarzania,
docelowych po katastrofie.

MDL – Maximum Data Loss – Maksymalna utrata danych z uwzględnieniem dodatkowych możliwości odtwarzania (logi transakcji, wprowadzenie dokumentów papierowych itp.)

Podstawowymi parametrami, którymi operuje się w klasyfikacji poziomów DR wg SHARE są RTO i RPO

Przy czym:Scenariusze odtwarzania po katastrofie muszą być ćwiczone według ustalonego harmonogramu. Niedopuszczalne jest pozostawienie jednokrotnie sprawdzonych procedur „na półkę” z myślą sięgnięcia po nie w przypadku katastrofy. Przyjmuje się, że testy scenariuszy odtwarzania według Planu Awaryjnego powinny być ćwiczone co 6 miesięcy.

Po zapoznaniu się z informacjami przedstawionym powyżej nasuwają się dwa pytania:

1. Czy stać mnie na zatrzymanie funkcjonowania przedsiębiorstwa na np. 15 dni… ?

2. Potrzebuję tej funkcjonalności, ale ile to kosztuje ?

Dlatego też przyjmuje się różne scenariusze odtwarzania środowiska po katastrofie przede wszystkim w odniesieniu do strat które możemy ewentualnie ponieść.

Im wyższe parametry DR (wyższy poziom rozwiązania), tym większe środki muszą być przeznaczone na realizację projektu.
Koszty przestoju po katastrofie mogą rosnąć dramatycznie wraz z czasem, który upłynął od katastrofy, a w rezultacie doprowadzić do nieodwracalnych strat.
Optymalne rozwiązanie Disaster Recovery powinno zostać odnalezione w tzw. „oknie kompromisu” pomiędzy dostępnymi środkami na DR a dopuszczalnymi kosztami przestoju